In de zorg voelde ik me vaak een buitenbeentje.
Te snel, te enthousiast, te veel ideeën.
Waar ik vooruit wilde, leek de rest stil te staan.
Ik liep vijf stappen vooruit, dacht in kansen en zag verbanden die voor mij zó logisch waren. Maar anderen zagen het niet. Sterker nog, mijn ideeën werden weggewuifd of ‘geparkeerd’. En daarmee voelde ik mijzelf vaak ook geparkeerd.
Toch bleef ik doorgaan.
Noem het naïef. Noem het hoopvol.
Ik geloofde in het grotere geheel. En dat doe ik nog steeds.
Pas sinds ik ondernemer ben, merk ik hoe veel mensen er zijn zoals ik.
Sterke, slimme, snelle denkers met een zorghart.
Vrouwen die verandering willen. Die de boel willen opschudden.
Die zich jarenlang hebben aangepast – en zich nu afvragen: ben ik de enige die dit zo voelt?
Het antwoord is nee.
Je bent niet de enige.
Je hebt elkaar alleen nog niet gevonden.
5 lessen die ik eerder had willen leren toen ik nog in de zorg werkte
Ik deel hieronder ondernemerslessen die ik graag eerder had geweten toen ik nog in loondienst werkte. Misschien herken jij jezelf hierin. Misschien is dit precies wat je vandaag nodig hebt om jezelf weer serieus te nemen.
1. Je bent geen stoorzender in de zorg; je bent een vernieuwer
Als jij vaak tegen de stroom in denkt, is dat niet lastig. Het is waardevol. Ik heb me zo vaak onbegrepen gevoeld maar later realiseerde ik me, de ander is nog niet zo ver als dat ik wil. Ken je het spreekwoord; het gras groeit niet harder als je er aan trekt? Nou precies dat. Vaak moeten mensen dingen vaker horen om uiteindelijk te kunnen meebewegen.
Wat jij ziet, is wat anderen (nog) niet kunnen zien.
Daarom voelt het soms alsof je alleen staat. Maar dat betekent niet dat je fout zit.
2. Je hoeft niet te passen in een zorgsysteem dat niet past bij jou
In de zorg wordt veel waarde gehecht aan structuur, stabiliteit en stiekem ook hiërarchie (ook al zeggen ze van niet). Er wordt geroepen dat er veel ruimte is om eigen keuzes te maken in je werk, maar in de praktijk zijn er zoveel regeltjes, richtlijnen en protocollen dat de bewegingsvrijheid niet wordt gevoeld. Er moet verantwoording afgelegd worden over kleine zaken. Er is weinig mandaat om het anders te doen (waar mogelijk) Dus ja ze zeggen dat je veel mag en over zaken mag meepraten, maar is dit écht wel zo of schone schijn?
Maar wat als jouw kracht juist ligt in creativiteit, snelheid en denken buiten de lijntjes? Hoe ga je dan om met een organisatie waar je het gevoel hebt dat je in een keursslijf zit? Het belangrijkste; Je hoeft jezelf niet kleiner te maken om erbij te horen. Doe niet anders dan je bent, maar…begin klein.
- Zorg dat je manager, leidinggevende of projectleider vertrouwen krijgt, blijf in gesprek.
- Blijf het proberen, vaak moeten ze even wennen als er buiten de lijnen wordt gekleurd.
- Kom met bewijs, dat jouw manier ook een manier kan zijn.
- Maak plezier. Focus op wat wel goed gaat en lukt.
- Vraag toestemming (mandaat) om iets anders te proberen. Soms helpt het om het vooraf aan te kondigen 😉
- Blijf nadenken waarom je doet wat doet, en waarom je het doet? en is dat het waard?
En mocht je nog steeds het gevoel van beperking voelen. Je hebt altijd een keuze, ook om ergens anders te gaan werken.
3. Volhouden loont , maar tegen welke prijs en stress?
Ik bleef jarenlang doorgaan.
Meer werkgroepen, meer ideeën, meer inzet.
Totdat ik opbrak. Roofbouw, dat is wat het was.
Ik zei te vaak ja tegen kansen die me eigenlijk teveel energie kostten.
Ondernemerschap leerde me: je mag ook kiezen voor jezelf. Grenzen stellen is geen egoïsme, het is leiderschap.
Je kan beter 2 of 3 dingen goed doen dan 6 half, maar stiekem wist je dat al. Ga bij jezelf na waarom je die haast hebt? Waarom er steeds iets bij moet? Vaak ligt het antwoord in jezelf. Wat ik vaak zie is dat er eigenlijk een angst of onzekerheid onder verschuil ligt. Een aantal voorbeelden;
- Als ik hard werk, wordt ik gewaardeerd
- Als ik maar laat zien dat ik slim, snel en/of alles kan dan wordt ik gezien
- Kijk eens wat ik allemaal kan
- Als ik het niet (goed) doe, doet niemand het en dan faal ik (wij)
- Als ik stop of nee zeggen wordt ik niet gewaardeerd/ ben ik zwak/ kom ik mijn belofte niet na
- etc.
Deze gedachten en gevoelens zijn NIET op te lossen door nog meer te gaan doen. Dit zijn namelijk gedachten van vroeger en hoe je het ook probeert die worden niet door deze manier van werken opgelost. Daarvoor moet je juist naar rust en stilte. Luisteren en aandacht geven aan deze gevoelens die het oproept. De antwoorden en oplossingen hiervan zitten niet in je hoofd, maar in je lichaam. Wil je hiermee aan de slag? Plan een verkenningssessie in van 30minuten. [Klik hier]
4. Omring je met toppers in de zorg zoals jij
Als je altijd de ‘vreemde eend’ bent in je team, kun je aan jezelf gaan twijfelen.
Wat jij nodig hebt, is voeding. Mensen die ook snel denken, groot dromen, gek zijn op verandering. Wat je aandacht geeft groeit. Dus omring jij je met mensen zoals jij, dan groeit jouw vertrouwen en helpt mee aan je doorzettingsvermogen.
Zoek gelijkgestemden en zorg dat het geen klaagmuur wordt (want ook dat groeit), maar een broedplaats voor lef. Zoek eens buiten je eigen team, buiten je organisatie en ook erg leuk buiten je eigen branche.
Elke twee maanden organiseer ik een mastermind met netwerkborrel. Super leuk om daar eens bij aan te haken. Verschillende branches, allemaal ambitieus. Klik hier om te kijken wanneer de eerst volgende is en schrijf je in.
5. Elke ‘nee’ brengt je dichter bij een ‘ja’
Dit is een tip die mij het allermeeste frustreert, maar ook zorgt dat ik blijf doorzetten. In loondienst voelde een afgewezen idee als een afwijzing van mij. Nu weet ik: elke ‘nee’ maakt mij scherper. Zoals ik al eerder zei. Volhouden loont. Roeptoeterend helpt echt. Ook als het lijkt dat niemand luistert in de onderstroom kan wel degelijk ruimte ontstaan. Je weet de mensen die het hardst roepen, krijgen toch vaak de meeste aandacht. Het zit misschien niet in je natuur, maar als jij echt iets in te brengen hebt (die gouden sleutel), dan moet je wellicht een beetje irritant zijn.
Ondernemersdenken leert je om niet op te geven, maar om slimmer te worden.
6. Nog meer tips om je als een ondernemer te gedragen in de zorg
Ik heb LinkedIn een Live masterclass gegeven waar ik nog veel meer inzichten deel die ik als ondernemer nu weet, die het werk in de zorg destijds een stuk makkelijker en met minder frustratie had opgeleverd. Kijk hem hier terug.
Je hoeft het niet alleen te doen in de zorg, maar wél zelf te kiezen
De vrouwen die ik coach zijn geen klagers.
Ze nemen verantwoordelijkheid.
Ze willen impact maken.
Maar ze zijn moe van het alleen doen. Moe van de onrust in hun hoofd.
Moe van het aanpassen aan een systeem dat hen niet ziet.
Wat ze nodig hebben, is ruimte. En verbinding. En laat ik nou dol zijn op die verbinding te creëren.
Daarom organiseer ik op iedere twee maanden een mastermind met netwerkborrel voor leiders in de zorg.
Geen verplichtingen. Geen kleffe borrelnoten, Wel een goed gesprek, een goed glas én goede mensen. Er wordt voor je gezorgd, ontzorgd. Zodat je kan opladen, energie kan bijtanken en plezier mag maken.
Deelname is (bijna) gratis – je betaalt alleen de hapjes en drinken.
(En nee, dat is dus niet zo’n schaaltje borrelnootjes waar iedereen al in heeft zitten graaien.)
Wil je erbij zijn? Aanmelden kan tot een week van tevoren. Scoor je ticket hier dan zie ik je snel
Tot slot
Als je je herkent in dit verhaal: je bent niet gek, te veel of moeilijk.
Je bent nodig. Precies zoals je bent.
Maar misschien niet op de plek waar je nu zit.
Wat als je jezelf eens écht serieus gaat nemen?